top of page

ΠΑΝΙΝΕΣ ΚΟΥΚΛΕΣ 1997

b_212_or_panineskoukles_edited.jpg

ΣΤΙΧΟΙ

Ο ΚΑΒΑΛΑΡΗΣ Τ' ΟΥΡΑΝΟΥ

Αν δεν μπορείς να μετρήσεις τ` αστέρια
στο βυθό μιας λίμνης
Αν δεν μπορείς να ακούσεις το πρωινό
τραγούδι της σελήνης
Αν δεν μπορείς να νιώσεις την καρδιά
της μητέρας γης
Αν δεν μπορείς να γευθείς το φιλί
της ηλιοβροχής

Αν δεν μπορείς - αν δεν μπορείς
αν δεν μπορείς δεν ανήκεις σε μας
δεν μπορείς να φοράς
το τατού του μεγάλου ουρανού
Αν δεν μπορείς - αν δεν μπορείς
αν δεν μπορείς δεν ανήκεις σε μας
δε θα γίνεις ποτέ ούτε δω ούτε αλλού
ούτε εδώ ούτε αλλού
ο καβαλάρης τ` ουρανού

Αν δεν μπορείς να ανασάνεις την αύρα
της άγριας ανεμώνας
Αν δεν μπορείς να ταξιδέψεις στον ποταμό
της πύρινης ζώνης
Αν δεν μπορείς να πολεμήσεις το μίσος
για την αγάπη της αυγής
αν δεν μπορείς να νικήσεις τον δράκο
του φιδιού της σιωπής

ΚΙ ΑΝ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ

Μεθυσμένη πόλη
τα καράβια σου αρμενίζω
μάνα πόρνη
σα νόθος γιος σε στραγγαλίζω
κορμί πληγή
νυχτερινή βροχή σε χρωματίζω
θανάτου φιλί
σε πελάτες την ψυχή μου χαρίζω

Κι αν είμαι εγώ κι αν είμαι εγώ
γίνομαι ένα τίποτα σα μέσα μου γυρνώ
δεν είμαι εγώ κι αν πολύ ψηλά κοιτώ
γίνομαι ένα τίποτα
σα μέσα μου δεν μπορώ να αγαπηθώ

Ουράνιοι δρόμοι
νυχτερίδα μοναξιάς με τρομάζει
άγριοι φόνοι
κραυγή ηδονής με ησυχάζει
αφέγγαροι ήλιοι
έγκλημα ζωής μέσα μου φωλιάζει
άγραφοι νόμοι
απολίθωμα καρδιάς με δικάζει

ΜΟΝΑΞΙΑ

Εταίρες ερινύες

θύμισες άπληστες

κλέβουν ψυχές

τα βράδια σκιές σκοτώνουν

λάγνες αγέννητες γιορτές

Ερωτιάρες γάτες φόνισσες

φορούν ανθρώπων φάτσες

σώματα ζωγραφιστά με μάσκες

πηδούν απ` τις ταράτσες

Μοναξιά αλήτισσα

χόρεψε χόρεψε

πάνω στις πληγές

μοναξιά αλήτισσα

χόρεψε χόρεψε και ζήτα μου ότι θες.

ΟΝΕΙΡΑΕΤΟΙ

Στην παράνοια του αλλόκοτου πάθους
στο βυθό του απώτερου λάθους
τατουάζ τα κοράλλια με κεντούν
λόγια σκύλων με πυροβολούν

Μεσάνυχτα και κάτι αγωνιώ
καταιγίδα με τραβά, ξαγρυπνώ
φιλιά αράχνης στην καρδιά μου κεντώ
χαροπαλεύω στου κορμιού μου τον ιστό

Ψηλά με τραβούν ονειραετοί
υποβρύχιες λήψεις κάτω από τη γη
οι φίλοι σου περίεργα με κοιτούν
λόγια σκύλων με πυροβολούν

Η ΑΛΗΘΕΙΑ

Είναι ο θάνατος
καμιά φορά λέω
είναι η ζωή
καμιά φορά λέω
είναι ο πόνος
καμιά φορά λέω
είναι η χαρά
καμιά φορά λέω

Είναι ο θάνατος
υπάρχει μέσα σου
είναι η ζωή
υπάρχει μέσα σου
ειναι ο πόνος
υπάρχει μέσα σου
είναι η χαρά
υπάρχει μέσα σου

Η αλήθεια
είναι μέσα σου
η αλήθεια
είσαι εσύ

Είναι ο έρωτας
καμιά φορά λέω
είναι το μίσος
καμιά φορά λέω
είναι το σκοτάδι
καμιά φορά λέω
είναι το φως
καμιά φορά λέω

Είναι ο έρωτας
υπάρχει μέσα σου
είναι το μίσος
υπάρχει μέσα σου
είναι το σκοτάδι
υπάρχει μέσα σου
είναι το φως
υπάρχει μέσα σου

ΤΟ ΜΠΑΡ

Μέσα στο μπαρ είναι όλοι μεθυσμένοι
και η νύχτα στην ανία είναι εθισμένη
τα ποτήρια ξενυχτούν στο αλκοόλ
τα ηχεία σε ρυθμό ροκ εν ρολλ

Πελάτες κυνηγημένοι λουφάζουν εδώ
όλα τα φώτα με πνίγουν στου καπνού το βυθό
ορμάει θηρίο απ` του μυαλού τη σιγαλιά
μοιάζει ταινία που βλέπει φόνισσα μοναξιά

Έι μάγισσα δεν έχω τίποτα να φοβηθώ
σαλπάρω σε κλεμμένο περιπολικό
εδώ σερβίρουν οι εφιάλτες εν χορώ
εδώ ξεπούλησαν οι μάγισσες τα τελευταία σ`αγαπώ

Καταπάνω μου κινείσαι βολίδα στο κενό
τα φλογισμένα σου λόγια με τρώνε ζωντανό
για ακόμα μια φορά λες ξερά δεν σ`αγαπώ
τα χείλια σου μαχαίρια με φιλάνε νεκρό

Οι αφίσες στους δρόμους λύκοι μπαίνουν στο ποτό
Η ζωή μου φεύγει να σε φτάσω προσπαθώ
διαφημίσεις μου πασάρουν ένα θάνατο αργό
σε σκλαβοπάζαρα πουλιέμαι του εξαποδώ

ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΠΛΗΡΩΘΩ

Μου φτάνει να βλέπω αν με αφήσεις
όταν κάνεις έρωτα με όποιον ψωνίσεις
δε θα σου ζητήσω να με αγαπήσεις
θα πληρώσω όσα όσα μου ζητήσεις

Μου φτάνει μόνο να 'μαι η σκιά σου
σαν τα πίνεις μόνη στη γωνιά σου
όταν φτύνεις θεούς που πίνουν στην υγειά σου
θα πληρώσω όσο όσο τα ποτά σου

Κουρέλια μνήμες λάμψη στον ουρανό
το μαχαίρι μου γυμνό σου χαϊδεύει το λαιμό
να το ξέρεις όσα όσα κι αν πληρωθώ
μόλις γυρίσεις, μόλις γυρίσεις μόλις γυρίσεις
θα εξαφανιστώ μα όσα κι αν πληρωθώ

Μου φτάνει γυμνό να με αφήσεις
να κάνω ερωτήματα δίχως απαντήσεις
αν λίγο αξίζω να με ποθήσεις
θα πληρώσω όσο όσο κι ας μη με συμπαθήσεις
μου φτάνει μόνο να 'μαι η σκιά σου
τον ήλιο θα κλέψω να 'χεις στη ματιά σου
θα σκοτώσω για σένα αν πάρουν τη χαρά σου
θα πληρώσω όσο όσο για να 'μαι κοντά σου

ΔΑΚΡΥ

Μια ζωγραφιά που έκαναν παιδιά
σ' ένα γκρεμισμένο τοίχο στην αμμουδιά
με τη μορφή σου μοιάζει στην αντηλιά
ένα αερόστατο σε φέρνει από ξένη αγκαλιά

Με βότσαλα αστρικά στα χρώματα σου
γράψαν νεράιδες ξωτικά το όνομα σου
αργοναύτες φέραν χρυσά χτένια στα μαλλιά σου
η αλμύρα λέει στο κρασί
πως δεν με θες πια κοντά σου

Που να ΄σαι τώρα ουρανέ
να μου δώσεις λίγη αγάπη σου ζητώ
σαν ουράνιο τόξο ένα δάκρυ
μπαίνει μέσα μου με το ποτό
Ένα κοχύλι που μοιάζει φυλακή
και μου 'δωσες για φυλαχτό
σαν παραμύθι πάνω στην άμμο
τα ίχνη των χειλιών σου μετρώ

Κουρσάροι πειρατές σ' έρημη ακροθαλασσιά
στόλισαν αρώματα στη γυμνή σου φορεσιά
του ήλιου κέντησαν τα πιο γλυκά φιλιά
κλέψαν στα ζάρια την αγαπημένη σου ματιά

Ιππότες σταυροφόροι μέτρησαν τα βήματα σου
στα κύματα περπάτησαν για τον έρωτα σου
μαρμαρωμένοι πρίγκιπες έστειλαν το μήνυμα σου
ένα κοχύλι λέει
πως δεν με θες πια κοντά σου

ΛΟΥΝΑ ΠΑΡΚ

Στο λούνα παρκ η παράσταση αρχινά
ο ασώματος εραστής σας προσκυνά
όλοι στις θέσεις σας κρατηθείτε γερά
το τραινάκι του τρόμου ξεκινά

Ακροβάτες παλεύουν με άγρια θηρία
ξυλοπόδαροι που γράφουν ιστορία
χορεύτριες γυμνές χαρίζουν λαγνεία
η Χιονάτη τους επτά νάνους στην πορνεία

Το μαλλί της γριάς κλέβει παιδιά
μια μπαλαρίνα κλαίει στα κρυφά
κάποιος σημαδεύει στη σκοποβολή
κάποιος κέρδισε ένα δανεικό φιλί

ΠΕΡΝΑΣ ΚΑΛΑ

Ήταν κάποιος που 'χε
όσα κορίτσια ποθούσε
μέσα στο παλιό σπίτι
την καρδιά τους ρουφούσε
και τα παιδιά που μέναν
μέναν δίχως αγκαλιά
λέγαν πως ο ασχημομούρης
περνάει πολύ καλά

Έχει λάβδανα βοτάνια μυστικά
το παλιό σπίτι ξέρει πολλά
έχει συνταγές από μέρη ξωτικά
κι όποιος τα 'χει περνάει πολύ καλά

Περνάς καλά ρε μάγκα περνάς καλά
Περνάς καλά ρε μάγκα περνάς πολύ καλά

Ο πιστός του φίλος φεγγαράδα
τα βρίσκει με το χάρο κρυφά
να τον κάνει λέει γυναίκα
με χαρίσματα γλυκά
να κλέψει θέλει το ξόρκι
να το χαρίσει στα παιδιά
που τα κορίτσια ξετρελαίνει
τρελαίνει για τα καλά

Στο παλιό σπίτι μπροστά
την κάνει και χάθηκε παντοτινά
οι μάγκες μάταια τον ψάχναν
και μέναν χαρμάνια τρελά
μπουκάρουν με τα όπλα μέσα
βρίσκουν ηλιαχτίδα πριγκηπέσα
του έρωτα τ' ανάγλυφα φιλιά
χωρίς αγάπη δεν έχουν μπέσα

ΣΠΑΣΕ ΤΟ ΜΠΛΟΚΟ

Προσοχή προς άπαντα τα περιπολικά
Ύποπτος τρομοκρατικής ενέργειας με
αγνώστων στοιχείων όχημα κατευθύνεται
με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς τον
29ο ισημερινό παράλληλο.
Προσοχή είναι επικίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια.
Ένοπλος αισθημάτων ελευθερίας...............

Στη λεωφόρο
μεγίστης ταχύτης
η τελευταία ελπίδα
τρελός κομήτης
ουρλιάζουν δαίμονες
χίλιες σειρήνες
χίλιοι διαβόλοι
αστρομπατσονόμοι

Φυγή καμιά
η άκρη του κόσμου
δεξιά το τιμόνι
το χείλος του γκρεμού
μια σφαίρα μου γελά
η νύχτα κοιλοπονά
η υπερβολική δόση
τα στοιχεία μου ζητά

Η τελευταία κούρσα
ΣΠΑΣΕ ΤΟ ΜΠΛΟΚΟ

Στη λεωφόρο
μεγίστης ταχύτης
η τελευταία ελπίδα
τρελός κομήτης
ουρλιάζουν δαίμονες
χίλιες σειρήνες
χίλιοι διαβόλοι
αστρομπατσονόμοι

Τελευταία στιγμή
ανοίγω τα φτερά
γουρούνια σκορπιοί
πυροβολούν τυφλά
καλπάζω ελεύθερος
σαστισμένα μυαλά
δικαίωμα ζωής
Αντίσταση κατά της αρχής

ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΙΑ ΚΟΛΑΣΗ

Πέρα απ' τα τρελάδικα
που φιλιούνται δικαστές
Πέρα απ' τα πλυντήρια
που τρώνε νοικοκυρές
Πέρα απ' τα μαιευτήρια
μεθόδων ανακριτικών
Πέρα απ' τους νεκρούς εραστές
των κοινωνικών λειτουργούν

Υπάρχει για όλους μια κόλαση
Μπορείς να διαλέξεις τη δικιά σου

Πέρα από το φόβο του σήμερα
γεννιέται η συνήθεια
Πέρα απ' το ψέμα χίμαιρα
που γυμνώνει την αλήθεια
Πέρα απ' το λυκόφως
της αληθινής αγάπης
Πέρα απ' την αθανασία ψυχής
της τέλειας απάτης

Υπάρχει για όλους μια κόλαση
Σκάψε ένα τάφο στην καρδιά σου
Σ' αφήνουν αν παρακαλέσεις
Σ' αφήνουν αν ικετέψεις
Υπάρχει για όλους μια κόλαση
Αρκεί να διαλέξεις τη δικιά σου

ΠΑΝΙΝΕΣ ΚΟΥΚΛΕΣ

Πάνινες κούκλες στυγνοί δολοφόνοι
στο σκοτεινό δωμάτιο μου
μια με γυάλινα μάτια τα χέρια της απλώνει
με τυλίγει σαν φίδι σαν φίδι στο λαιμό μου

Παγωνιά ιριδική ύπουλα με φιλιά με τυφλώνει
ρίγη στέρησης με ζώνουν αναπνέω το άρωμα της
αγκαλιάζω φυγής οπτασίες κενό με κυκλώνει
νιώθω σαρκοφάγα χάδια χάνομαι στο πάπλωμα της

Φωτογραφίες ψεύτικα γέλια
σαν βαριά ατσάλινη αλυσίδα
κραγιόν κόκκινο στο κορμί μου
ξυπνούν τέρατα αναμνήσεων
τηλέφωνα νεκρά νοσταλγούν να
ακούσουν τη φωνή συ ελπίδα
πριν ξανάρθουν οι πάνινες κούκλες
οι τρελοί δολοφόνοι αισθήσεων

ΤΕΤΡΑΓΩΝΙΣΜΕΝΑ ΦΥΛΛΑ

Τετραγωνισμένα φύλλα
φύλλα πουλημένης έκφρασης
φιγουράρουν αποβλακωτικά
πίσω από πάγκους
με χυμένα σκουπίδια
Έγινε το rock στίβες αποτσίγαρων
από πελάτες pub
που τραβολογιούνται
από χιλιοτυπωμένες φάτσες
λόγια και παραγγελιές
για κανάλια φυγής
Ταβέρνα , καφετέρια , pub
στρατόπεδο , σπίτι
Πάλι απ` την αρχή.
Κόλλησαν όλα στο μυαλό μου
σαν χυμένοι καφέδες
ξεραμένοι στα ίδια
και τα ίδια
λουστραρισμένα τραπεζάκια.
Έμποροι μεταπουλούν
την ευχαρίστηση
με δόσεις άφιλτρων χειμάρρων κοροϊδίας
σ' αντάλλαγμα χρυσάφι
και πιοτό για παραλλαγή
Ο χοντρός με την κοιλιά
με λιγουρεύεται
πίσω απ` τον πάγκο
ασθμαίνοντας μια ανάγκη μου
κολλημένο κατοστάρικο
στη γυαλιστερή καράφλα του.
Ένα τσιγαράκι ρε φίλε.
Ένα τσιγάρο ακόμη.
Να το κόψω.
Να κόψω τον πονοκέφαλο
που τσεκουρώνει ύπουλα
το κανάλι των σπερμάτων.
Φαντάρια με μπλουζάκια
παρελθοντολογικών νοήσεων
μηρυκάζουν χαμένες ανάσες
μέσα σε στενά μπλού-τζιν
που ξεβάφουν
αίμα και θειάφι.

Ξεράσματα ποτάσας
ζητούν κατοικία
ζάχαρες λύτρωσης
μιλώντας για κόσμους
γαλήνιους , μπατσοφορεμένους
με περιπολικά
σε περιπολίες στα στέκια
που αλήτες αλλάζουν
την πορεία στο αίμα τους.

Να θυμηθείς να παραβγούμε
στο τρέξιμο
σε μια έρημη αμμουδιά ρε
με πεθαμένα κοχύλια,
να ξεφυσίσουμε
νικοτίνη και σιχαμάρα
στα σπλάχνα τους
να τα θάψουμε βαθιά
να ουρλιάξουμε
ματώνοντας το λαιμό μας
για όλα τα χαμένα βράδια μας
Νεκροκεφαλές σε μηχανάκια
ψάχνουν σάρκα
απ` τη σάρκα μας.
Ξεράθηκαν τα χείλη μας
μιλώντας για τα ίδια
και τα ίδια
και σύ κοριτσάκι
να μην έχεις καταλάβει τίποτα
Πάντα να φεύγεις μακριά
ξεπουλώντας , αυνανίζοντας
όλα τα βράδια που σου χάρισα
με το κορμί μου , με τα χείλη μου
σ` όλες τις μασημένες σεμνότητες
των ιριδικών καταπιέσεων.
Να σε σεριανίσω σ`όλους τους τάφους
που λυτρώθηκαν
φτωχοί αυτόχειρες
στρατιώτες εικοσάχρονοι
με μελανιασμένες κατανοήσεις.

ΠΑΡΑΓΩΓΗ

Recorded At – Praxis Studio
Phonographic Copyright (p) – Minos-EMI S.A.
Copyright (c) – Minos-EMI S.A.
Manufactured By – Fabelsound
Credits
Bass – Ανδρέας Λυγερός (tracks: 7), Μάνος Σπυριδάκης
Drums, Congas, Backing Vocals – Γιώργος Σαγάνης (tracks: 1 to 13)
Engineer, Mixed By – Ανδρέας Βαϊτούδης
Guitar – Γιάννης Τσιγκουνάκης* (tracks: 1, 4, 8, 12, 14)
Guitar, Backing Vocals – Ανδρέας Λυγερός
Lyrics By, Vocals, Backing Vocals – Γιώργος Τσίγκος
Mastered By – Θοδωρής Χρυσανθόπουλος
Music By – Ανδρέας Λυγερός (tracks: 1 to 8, 10 to 13), Γιάννης Τσιγκουνάκης* (tracks: 1, 3), Γιώργος Τσίγκος (tracks: 4, 14), Μάνος Σπυριδάκης (tracks: 8, 9, 13)
Photography By – Σπύρος Τσακίρης
Producer – Μάνος Ξυδούς*, Γιάννης Κουτουβός*, Μαρία Παρούση
Violin – Kamil Mutsa
Vocals – Ανδρέας Λυγερός (tracks: 2, 3, 7)
Notes
Recorded during September-November 1996.

ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΥΠΟΥ

ΠΟΠ & ΡΟΚ

Μάιος ’97 - Τεύχος Νο 219

’λλο ένα ελληνικό rock group επηρεασμένο από τις Τρύπες. Ωστόσο αυτό δεν ει΄ναι κακό. Έτσι κι αλλιώς έχουμε να κάνουμε με πολύ καλούς στίχους [«Ο Καβαλάρης Του Ουρανού», «Τετραγωνισμένα Φύλλα» κλπ] κι επιπλέον μια ελπίδα πως ο χώρος μπορεί να υπάρξει μέσα από το ρυθμό του rock συνδυασμένο με ένα βαθύ λυρισμό. Αυτά τα στοιχεία υπάρχουν εδώ. Σε εμβρυακή κατάσταση μεν, αλλά υπάρχουν. Ας μην πούμε περισσότερα μέχρι τον επόμενο δίσκο τους.
7 Ν.Μ.

METRO

Ιούνιος ’97 - Τεύχος Νο 20

Ο Γιώργος Τσίγκος και οι Μαύροι Κύκλοι επιχειρούν με αυτόν τον δίσκο έξοδο από τη συμπαθή αλλά οικονομικώς περιορισμένη ανεξάρτητη δισκογραφία. Και υπογράφουν σε «μεγάλη εταιρεία». Τώρα που η ρουλέτα της ντόπιας ροκ σκηνής έχει μπόλικα βλέμματα στραμμένα πάνω της, ποντάρουν στον κραυγαλέο ηλεκτρισμό ή τις χαμηλόφωνες μπαλάντες. Στις «Πάνινες Κούκλες» υπάρχει καλή παραγωγή. Υπάρχει ανεκτή ερμηνεία. Ωστόσο κυριαρχεί το χρόνιο πρόβλημα του συγκεκριμένου γκρουπ: η πρόχειρη «ποιητικότητα» των στίχων του Γιώργου Τσίγκου. Χρησιμοποιεί αδίστακτα βαρύγδουπες λέξεις που βαραίνουν τα τραγούδια και προδίδουν ότι είναι συνήθως εγκεφαλικές κατασκευές. Έστω ότι οι εξαιρέσεις -όπως ο «Καβαλάρης τ΄Ουρανού» ή το «Δάκρυ»- προσφέρουν ψήγματα αληθινής έμπνευσης.

In Rock

Ιούνιος ’97 - Τεύχος Νο 60

«Πάνινες Κούκλες» τιτλοφορείται η νέα δισκογραφική δουλειά του ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΣΙΓΚΟΥ και των ΜΑΥΡΩΝ ΚΥΚΛΩΝ. Αυτό το σημειώνω προς ενημέρωση κάποιων άσχετων που μου ανέφεραν ότι το νέο συγκρότημα της ΕΜΙ λέγεται «Πάνινες Κούκλες»!!! Και σκεφτείτε ότι όλοι αυτοί βρίσκονται σε θέσεις κλειδιά όσον αφορά την ελληνική μουσική γενικότερα. Ας τ’ αφήσουμε όμως αυτά και ας και ας δούμε το cd που μας ενδιαφέρει. Ο ήχος του συγκροτήματος, μπορούμε να πούμε ότι είναι πιο σύγχρονος, πιο εναλλακτικός, ενώ ταυτόχρονα είναι δυνατός. Τα heavy metal και hard rock στοιχεία που υπήρχαν σε παλιότερους δίσκους των ΜΑΥΡΩΝ ΚΥΚΛΩΝ έχουν σχεδόν εξαφανιστεί στο παρόν cd. Παράλληλα υπάρχουν και πιο ήπια τραγούδια, μπαλάντες που πραγματικά σε αγγίζουν.
Ξεχωρίζουν τα τραγούδια «Ο Καβαλάρης Του Ουρανού», «Κι Αν Είμαι Εγώ», «Μοναξιά», «Όσο Κι Αν Πληρωθώ», «Πάνινες Κούκλες» και το κλασικό «Τετραγωνισμένα Φύλλα» το οποίο κάνει την εμφάνιση του σε cd για πρώτη φορά έπειτα από επτά χρόνια.
Οι στίχοι του Γιώργου Τσίγκου είναι εκπληκτικοί και υψηλού επιπέδου. Το πολύ όμορφο εξώφυλλο ταιριάζει απόλυτα με τον τίτλο που δόθηκε στο cd. Η όλη παραγωγή είναι άρτια και την επιμέλεια της, την είχαν ο Γιάννης Κουτουβός και ο Μάνος Ξυδούς. Οι φωτογραφίες είναι του  γνωστού φωτογράφου Σπύρου Τσακίρη. Συμπερασματικά, έχουμε να κάνουμε με ένα cd το οποίο μπορεί να σταθεί άνετα δίπλα σε καταξιωμένες δουλειές στο χώρο του ελληνικού rock και προσθέτει κι αυτό το δικό του χρώμα στον χώρο αυτό.

bottom of page