top of page

Η ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΑΘΑΝΑΤΩΝ

b_216_or_polhathanaton_edited_edited.jpg

ΣΤΙΧΟΙ

ΠΛΗΓΩΜΕΝΟΙ ΔΡΑΚΟΙ

Πληγωμένα φεγγάρια , σ`αναζητούν
χάρτινα λιμάνια, ξαναγυρνούν
πληγωμένα τραίνα,σ`αναζητούν
χάρτινες αλήθειες , ξαναγυρνούν
σαν εφιάλτες ξαναγυρνούν

Χάρτινοι πύργοι τις σκιές φυλακίζουν
πληγωμένοι δράκοι που δειλά δακρύζουν
δεν έμεινε τίποτα για σένα
τα κομμάτια σου μετράς απελπισμένα

Πληγωμένες στάχτες , σ`αναζητούν
χάρτινοι φίλοι ξαναγυρνούν
πληγωμένοι δρόμοι , σ`αναζητούν
χάρτινες αγάπες , ξαναγυρνούν
σαν εφιάλτες ξαναγυρνούν

ΘΕΛΩ

Θέλω έναν πεινασμένο
να του χαρίσω ένα γυμνό κορμί
Θέλω ένα πορνείο
να το κάνω βουλή
Θέλω μια νοικοκυρά
να τη βγάλω στο κλαρί

Θέλω ένα βρώμικο όνειρο
’πιαστο μόνο για μένα

Θέλω έναν αλκοολικό
στο τελευταίο ονειρικό του ποτήρι
Θέλω έναν πρεζάκια
στην αγωνία του να κάνω χαρακίρι
Θέλω ένα σατανά
να πιούμε ένα τσιγάρο
Θέλω ένα εξιλαστήριο
κοινωνικό θύμα να λιντσάρω

Θέλω έναν θεό τιμωρό
χωρίς αμαρτωλούς θύματα
Θέλω μια βιασμένη συνείδηση
με φονικά αγάπης αισθήματα
Θέλω έναν κλεμμένο χρόνο
να του κλέψω το δάκρυ του
Θέλω έναν σακάτη εραστή
να του κλέψω την ανάγκη του

ΤΡΥΠΑΣ ΤΗΝ ΣΙΩΠΗ

Τρυπάς τη σιωπή
Με φόβο στα μάτια
Τις φλέβες μου
Κάνεις κομμάτια
Αιμορραγείς - αιμορραγώ
Στης ηδονής σου το ρυθμό
Μ' οδηγείς - σ`οδηγώ
Σε ιλιγγιώδη εκτροχιασμό

Σ`αυτό το χορό
Σ`αυτό το χορό στο κενό
Είναι άρρωστοι οι δρόμοι
Για όσους μένουν μόνοι

Καταδικασμένος μωρό μου
Χορεύω σε σπασμένο γυαλί
Κυνηγημένος δραπέτης
Φονιάς στην ονειροπηγή
Με κρατάς - σε κρατώ
Με του Ιούδα το φιλί για φυλαχτό
Ακροβατείς ακροβατώ
Σάλτο θανάτου στης αγάπης τον γκρεμό

ΥΠΟΚΡΙΝΟΜΕΝΟΣ

Δως μου την καρδιά σου
χάρισέ μου τα όνειρά σου
να σου μιλήσω για επανάσταση
των χαμένων ρόκερ την ανάσταση

Δως μου το χρήμα σου
Δως μου το ποίημα σου
να σου μιλήσω για φιλοσοφίες
αιώνια γαλήνη που θα βρείς στις θρησκείες

Πλησιάζει το κτήνος
την ψυχή μου θέλει το κτήνος
Υποκρινόμενος επαναστάτης
της ζωής μας αφέντης κι επιστάτης

Γίνε μαριονέτα το θύμα
ανδροκρατούμενο κτήμα
να σου μιλήσω στην τρυφερή ματιά σου
πως καταστρέφω τη δύναμη  της γενιάς σου

ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ

Γουστάρω που με κοιτάς
Σταράτα όταν μου μιλάς
Τσιγάρο όταν στρίβεις
Τα όνειρά σου που ξετυλίγεις
Μ`ερεθίζει το γυμνό κορμί σου
Με τρελαίνει το σκληρό φιλί σου
Εσύ κούκλα μου εσύ, μ`αρέσεις πιο πολύ
Εσύ κούκλα μου εσύ, μου γεμίζεις τη ζωή

Χάνομαι να σ`ακούω να γελάς
Στο αυτί γλυκόλογα να μουρμουράς
Να ξεσκίζεις τα σεντόνια
Στου οργασμού τα ηλεκτρόνια
Ν` ανατέλλεις την αυγή
Να χορεύεις στη βροχή
Μέλι το δικό σου στόμα
Φίλα με σ`όλο μου το σώμα

Σ' ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ

Σ` αυτό το ταξίδι ,σ`αυτό το ταξίδι
το ιπτάμενο τσίρκο κλέβει καρδιές
Σ`αυτό το ταξίδι , σ`αυτό το ταξίδι
δολοφόνοι κλόουν χαρίζουν ζωές
Σ`αυτό το ταξίδι , σ`αυτό το ταξίδι
τρομοκράτες καταπίνουν δάκρυα φωτιές
Σ`αυτό το ταξίδι , σ`αυτό το ταξίδι
μάγοι εραστές πουλάν αγάπες φυλακές
Σ`αυτό το ταξίδι , σ`αυτό το ταξίδι
Έλα κι εσύ μαζί μας  σ`αυτό το ταξίδι
Όσο είναι καιρός σ`αυτό το ταξίδι
Σ`αυτό το ταξίδι χωρίς γυρισμό
Σ`αυτό το ταξίδι χωρίς λυτρωμό
Σ`αυτό το ταξίδι ο πόνος γελά δυνατά
Σ`αυτό το ταξίδι η χαρά πονάει τρελά

Η ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΑΘΑΝΑΤΩΝ

α. Σκιά-γέννεση

Σε υγρά κελιά η μούχλα σκουπίζει
τα δειλά δάκρυά μας.
Μας νταντεύει με παραδείσους
τυχερών παιχνιδιών
καθώς χτίζονται γύρω μας
μεγαλύτεροι οι τοίχοι
στον αυλόγυρο που απλώνουμε τα όνειρά μας.
Κομματιασμένους μας βρίσκουν
σε προσφυγικά ερείπια
με τη σύριγγα καρφωμένη
στη γραμμή του ορίζοντα.

β. Νανούρισμα

Η όξινη βροχή της πόλης
μας στολίζει με χρυσοβιολετιές ανταύγειες.
Στους υπονόμους του μυαλού μας
Λυπημένοι σκίουροι παιδικής αφέλειας
μας κλείνουν τα μάτια

γ. Απόδραση

Η ζωή μας προβάλλεται
πίσω από διαφημίσεις αστυνομικών δελτίων.
Μεταξωτά μανεκέν μας γλυκοφιλούν
στη νεκρική ανασφάλειά μας.
Σε στρατόπεδα συγκέντρωσης
τα αστρικά ταξίδια μας.
Εμείς με το νου στην απόδραση
κάθε μέρα ,κάθε στιγμή
κι ολοένα μετριόμαστε μεταξύ μας
κι ολοένα λιγοστεύουμε
λίγο από ζωή , λίγο από θάνατο
πολυβολούμε το σκοτάδι
με την πιο σχιζοφρενή
ερωτική αιχμή του μυαλού μας
βιάζοντας μωρές παρθένες
στο κρεβάτι του φόβου μας

δ. Εφιάλτες

Βρυκόλακες νεοάνθρωποι
προσκυνούν το σιδερόφραχτο ήλιο
ξορκίζοντας το τίμιο ξύλο
των πασσάλων της καρδιάς μας
Αχνοφέγγει το μέλλον μας
σαν άναμα τσιγάρου σε αφέγγαρο βράδυ
κάτω από πυρηνικά ηλιοβρόχια
εκεί που φωτογραφίζονται
οι ακρωτηριασμένες ελπίδες
των εργατών όλου του κόσμου.
Νεκροζώντανοι σε μια πόλη
κινηματογραφημένων αποστόλων
οικοπεδοφάγοι νταβατζήδες
ξεσκίζουν τα σωθικά της μάνας γης
που αιμορραγεί ψυχανεμίζοντας
πάνω από τα κεφάλια μας
το τσεκούρι της εκδίκησης.
Δημοσιογραφίσκοι με κροκοδείλια δάκρυα
γραφειοκράτες υπολογιστές
πλανητάρχες καίσαρες, ιεροεξεταστές
ξεπουλημένοι στη θεία πρόνοια της λεηλάτησης
μας γλείφουν τις πληγές στο λαιμό
με τη γλώσσα της φοβισμένης έχιδνας
Εγκληματολογώντας, Σούρνοντας
Ξεπουλώντας γλοιώδικα, ρουφιανεύοντας
εγκυμονούν το καλούπι
του αυριανού ένστολου πολίτη

ε. Φιλί Θανάτου

Βρώμισε ο παράδεισος
από ομαδικούς τάφους πεινασμένων
Τι έγιναν τα όνειρά μας λέω;
Μάνες με μαύρα μαντήλια θάβουν
με τα ίδια τους τα χέρια τα παιδιά τους.
Τι έγιναν τα παιδικά μας όνειρα λέω
Η αγωνία μας , η απόγνωση , η ελπίδα μας ,
η αγάπη μας λέω πουλιέται κι αγοράζεται
σε τιμή ευκαιρίας σε ταμπέλες με δόσεις,
σε ενέσεις, σε πληρωμένα δάκρυα
σε πληρωμένα όνειρα
τι έγιναν τα όνειρά μας λέω;
Ουρλιαχτά υποταγής μας κυνηγούν
με την κραυγή του τρελού
τραίνου των ονείρων μας.
Τι έγιναν τα όνειρά μας λέω;
Φιλί θανάτου μου δίνεις μάνα
τι έγιναν τα όνειρά μας λέω;
Γέμισαν τα ψυχιατρεία από ανήλικα παιδιά
Η τρέλα έγινε σύντροφος και φίλος.
Σταματείστε τον πόλεμο.
Σταματείστε τον πόλεμο.
Τι έγιναν τα όνειρά μας λέω;
Τι έγιναν τα όνειρά μας λέω;

ΧΑΟΤΙΚΗ ΠΟΛΗ

Κάτω από τους κήπους τους κρεμαστούς
τοξικά απόβλητα γεννούν αστούς
Σπέρνουν αγκάθινα στεφάνια
Αγάλματα δίχως περηφάνεια
Χαμερπείς άρχοντες πόρνοι και δειλοί
Διαφεντεύουν τον πόθο μας για φυγή
Γριές άρρωστες μας μαχαιρώνουν
Με χρυσό μαχαίρι μας σκοτώνουν

Χόρεψέ με , χόρεψέ με
Αυτή η πόλη μυρίζει έρωτα
Χόρεψέ με , χόρεψέ με
Αυτή η πόλη μυρίζει θάνατο
Χόρεψέ με , χόρεψέ με
Αυτή η πόλη...

Έμπoροι φυλακίζουν φεγγαροαχτίδες
Μας πουλούν κονσέρβες άνοιξης κι ελπίδες
Ανέραστοι άγγελοι μεθοκοπούν γυμνοί
Μαστιγωμένοι από νέον φώτα στη βροχή
Φτωχοί κουρελιασμένοι κι άρρωστοι
Ζητιανεύουν ζωή από τον υπέρτατο εραστή
πιστέψαν στον παράδεισο αμετανόητα τρελοί
μα γι` αυτούς η πόρτα είναι κλειστή

Κάτω στην παραδεισένια αλάνα
παιδάκια ψωνίζει η ψυχανώμαλη πουτάνα
Μάνα που στον ύπνο πνίγει τα παιδιά της
Σε νάιλον σακούλες σεργιανάει τα όνειρά της.

ΚΛΕΙΣΤΟΦΟΒΙΑ

Κρατώ το δάκρυ
Ενός σκιάχτρου που αγάπησε
Ξεδιψώ στην πηγή σου
που ποτέ δεν άνθισε
Ιχνοβατώ στη ρώτα
σκοτεινών ουρανών μου
Ναυαγώ στα φώτα
Οι μνήμες των πληγών μου
Κόβω με νυστέρι
της νύχτας το σπέρμα
Στο κρεβάτι μιας θύελλας
που ποτέ δε φτάνει στο τέρμα

Ψυχορραγώ στης αλήθειας το ψέμα
Σιωπηλή η κραυγή μου αρουραίος με στέμμα
Σάπια ανθρωπάκια μου ρουφούν το αίμα
Υψώνω τα χέρια για ένα σου βλέμμα

Αλητεύω στους χάρτες
του ιδρωμένου κορμιού σου
ζητιανεύω το ατελείωτο
του αραχνοΰφαντου φιλιού σου
κοντανασαίνω στην αύρα
των γυμνών σου ποδιών
Γυναίκα όμορφη
των γλυκών επιθυμιών
Σ' αγγίζω
Ανάβεις στον εφιάλτη μου φωτιά
Τρελός γυρίζω
Καθώς διασχίζεις την άδεια μου ματιά.

ΜΟΥΣΙΚΟ ΝΕΡΟ

Σε πήρε ο ύπνος στο χαμόγελό σου
Όλη νύχτα φύλαγα
συντροφιά στον άγγελό σου
Τα μάτια σου θύμισες
Γαλαζοπράσινες λίμνες
Αγριολούλουδα θλιμμένα
που αναβιώνουνε μνήμες
Κάποιο πρωί θα σε ξυπνήσω έτσι απλά
κι όταν μυρίσω πάνω σου τα όνειρα τα χθεσινά
θα σου χαρίσω μουσικό νερό για να ξυπνήσεις
είναι ο καιρός στην παιδική σου φωνή να γυρίσεις

Το ξέρω θα φύγεις την αυγή
Πανσέληνος γλυκό κρασί
Είπες θα φύγω μακριά
Απόψε η θλίψη μου με νικά
’γγελοι χαϊδεύουν το κορμί σου
Ζεσταίνονται στην γλυκιά αναπνοή σου
Ζωγραφίζουν τα όνειρά σου
κι εγώ φοβάμαι να μείνω μακριά σου

ΠΑΡΑΓΩΓΗ

Γιώργος Τσίγκος
φωνή

Γιάννης Τζιγκουνάκης
κιθάρα
 
Ανδρέας Λυγερός
κιθάρα

Δημήτρης Κοντός
τύμπανα

Γιάννης Τυροπώλης
μπάσο     

Βιολί στο "Η Πόλη των Αθανάτων" έπαιξε ο Τάσος Παπαστάμου.
Η ηχογράφηση του δίσκου έγινε στο στούντιο Ρraxis από τον Φλεβάρη ώς τον Απρίλη του 1995
με μηχανικούς ήχου τους Κώστα Παρίσση και Coti K.
Ευχαριστούμε και αφιερώνουμε το δίσκο σε όσους μας πίστεψαν και μας βοήθησαν.
Μουσική: Μαύροι Κύκλοι
Στίχοι: Γιώργος Τσίγκος
Τους στίχους στο ρεφρέν του "Μουσικό Νερό" έγραψε η Βάσω Διαβάτη.
Παραγωγή: Wipe Out! Records

Ο έρωτας είναι ένα ξεροκάματο,
βουτηγμένο στις θάλασσες που δεν πήγαμε ποτέ.
Έχε το νου σου,
αυτό το ξεροκάματο φτάνει για όλους μας
εδώ, στη σκιά του σκουπιδότοπου
της πόλης των αθανάτων...

Wiki bandas 1994_edited.jpg

ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΥΠΟΥ

  • METRO

    Μάιος 1996 - Τεύχος Νο 7

    Τρίτο L.P. του Γιώργου Τσίγκου και των Μαύρων Κύκλων. Σκληρό κιθαριστικό ροκ με ελληνικό στίχο, ο οποίος αναζητά την ποιητικότητα και κάποιες φορές τα καταφέρνει. Τις περισσότερες όμως, καθηλώνεται σε ένα παιχνίδι συναισθηματικά παραφορτισμένων λέξεων που δεν ξεφεύγουν από το επίπεδο μιας εφηβικού τύπου οργής.
    Ωστόσο το αποτέλεσμα είναι ειλικρινές και γι αυτό συμπαθητικό. Μάλιστα, σε τουλάχιστον ένα τραγούδι, το «Μουσικό Νερό», τη μοναδική χαμηλόφωνη μπαλάντα του δίσκου, προκαλεί γνήσια συγκίνηση.
    Δίσκος αγαθών ροκ προθέσεων, οι οποίες ξεπερνούν το καλλιτεχνικό βεληνεκές του γκρουπ.
    Γ.Ι.Α.

bottom of page