top of page

Β.Ο.Μ.Β.Α. 2008

ΒΟΜΒΑ_edited.jpg

ΣΤΙΧΟΙ

ΤΗΛΕΘΝΟΠΟΡΝΟΣΤΑΡ

(ΚΙ ΕΓΙΝΕ Η ΖΩΗ)

Η ζωή έγινε μια γυναίκα που άδειασε
Μια κοντόκανη καραμπίνα στο κώλο των βιαστών της

Έγινε η ζωή το έφηβο σταριλίκι μιας πορνοταινίας επιβίωσης
με πρωταγωνιστές ανήλικα προσοδοφόρα πλαδαρά
παιδιά μιας τηλεκανίβαλης κοινωνίας
προσκυνημένα σε ποπ σκυλοείδωλα
που πασχίζουν να μοιάσουν στα πρότυπά τους
οι πρωταγωνιστές εκστασιασμένοι παραληρώντας επί σκηνής
υπόσχονται παράδεισους οργασμικής ηδονής
σε ανέραστες προεφηβικές πλαστικές κούκλες βιτρίνας
’ψυχες γεμάτες ακμή και make up ηδονίζονται
από την ηχητική διέγερση χιλιάδων ντεσιμπέλ
αφομοιώνουν οράματα κι ιδανικά με ημερομηνία λήξης
ακούγονταστα σαγηνευτικά απ’ τα χείλη του υπέρτατου πρίγκιπα εραστή τους
«είμαι το όνειρό σου» «μπορείς να μ’ έχεις γκόμενο, αγόρασέ με»
«μπορείς κι εσύ να με πηδήξεις αν πουλήσεις τη ψυχή σου»
«είμαι η καλύτερη πρέζα στη μιζέρια σου»
είσαι η πιο όμορφη barbie από δισεκατομμύρια άλλες»

Κι έγινε η ζωή το μεγαλύτερο ψέμα.
Δεν υπάρχει αστυνομική βία.
Υπάρχουν μόνο αιμοδιψείς διαδηλωτές με κτηνώδη μανία
με την ιλιγγιώδη ταχύτητα της απελπισίας
τους κομματοασφαλίτες, τα χημικά δακρυγόνα, τις ασπίδες
τα κράνη, τις κλούβες που επωάζονται
τα αυγά των φιδιών της φασίζουσας έρπουσας κοινωνίας
το προαιώνιο πολίτευμα εκλογοπλήσης εγκεφάλου
τις σχολές της βιομηχανοποιημένης παραπαιδείας
τα κρατικά εργοστάσια παραγωγής κόπροτρόμολαγνείας,  
τις ιερές αγελάδες μεταλλαγμένου μητρικού γάλακτος
Αλλά ευτυχώωωως υπάρχει θεός.
Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης με πατρική στοργή μας προστατεύουν
επαναλαμβάνοντας ακούραστα τα μηνύματα
«Πρόσεχε φιλήσυχε πολίτη
Αγαπημένο παιδί της κοινής γνώμης θα έρθουν να σου γαμίσουν τη μάννα
θα βιάσουν κατ΄ επάλειψη τις κόρες, θα παλουκώσουν εσένα, τους γιους σου
θα κάψουν το είναι σου, το πολυτελές αυτοκίνητό σου
Αυτοί είναι πεινασμένοι, εμείς είμαστε η μόνη αλήθεια, να το θυμάσαι
Αγαπημένε μας πολίτη της καναπεδάτης δημοκρατίας,
του τηλεγκουαντάναμο,
της τηλεγκίνιας
της τηλεγκιλοτίνας
του τηλεγκάλοπ
του...του...τηλεγκόοοοοοολλλλλ!!!



Κι έγινε η ζωή τρελή φαλτσέτα να χαϊδεύει το μυαλό μας.
Ξεχνώντας να φορέσουμε τα φρεσκοπλυμένα
ασημίζοντα ρόδινα όνειροφτερά μας
εμείς, οι φωτογράφοι της ζωής,
τυφλοί χορεύουμε ξυπόλητοι σε σπασμένα γυαλιά ζεϊμπέκικο
πάνω στο κούφωμα του ανοιχτού παράθυρου.
Γριές στρίγγλες εθνοπορνοστάρ χτυπούν ρυθμικά παλαμάκια
κρεμασμένες σε τσιγκέλια νεκρόφιλου χρηματιστηρίου ηθικών αξιών.
καθώς χιλιάδες mega pixel αναμνήσεων,
ουρλιάζοντας υστερικά, μας παροτρύνουν .
« πήδα - πήδα» «πήδα μαλάκα πήδα».
Ξεχνώντας να φορέσουμε τα φρεσκοπλυμένα
ασημίζοντα ρόδινα όνειροφτερά μας
μέσα σε απαστράπτοντα flash σαλτάρουμε στο κενό χασκογελώντας.

Ερωτευόμαστε πάντα για πρώτη φορά.
Φτιάχνουμε αυτόνομες πολιτείες,
Ατλαντίδες μοβ πορσελάνης
με απολιθωμένα κοραλλένια δάση.
Φορώντας για εφόδιο τα ανεξίτηλα χρώματα από ψυχές νιόγεννων αστεριών
τα ζεστά χνώτα μας χαράσσουν άσπιλες καρδιές στην αύρα μας.
Ρουφιάνοι ψυχο-ονειροκρίτες μας λιθοβολούν
καθώς πετάμε πάνω απ΄ τη στέγη του κόσμου
κραδαίνοντας τις φωσφορίζουσες κατακόκκινες καρδιές μας
κάνοντας σούζες σε αφέγγαρους λεωφόρους
κι ανάμεσά μας να περνούν νταλίκες
κουβαλώντας ταξίδια που αρνήθηκαν να πάνε οι ευχές μας.
Βάζουμε φωτιά στην άσφαλτο με την οπλισμένη καρδιά μας
Ανατινάζουμε λυσσασμένα τα περιπολικά που μας κυνηγούν.
Κι ύστερα το χάραμα μοιράζουμε το τελευταίο τσιγάρο
μοιράζουμε το τελευταίο φιλί σαν να ΄ναι η πρώτη φορά
δίπλα στις εξατμίσεις των ξαναμμένων μηχανών μας
παγερά αδιάφοροι, με ωμή βία τεμαχίζουμε παιδικούς έρωτες
ικετεύοντας για λίγη αγάπη ακόμα.

Τότε είναι που η πόλη γίνεται πελώρια νυχτερίδα
Αλυσοδεμένη με δεκάδες παραλιακά φώτα.
Παίρνει στην αγκαλιά της
όσα παιδιά σεργιανάνε πίνοντας σκέψεις αυτοχειρίας, αυτοδικίας
νυσταγμένους οδηγούς, ξυράφια ζωές σε κόντρες ταχυτήτων
πουτάνες που γλίτωσαν το θάνατο μέσα στο θάνατο
ανάμεσα σε ασθενοφόρα που στριγκλίζουν.
Σύριγγες  στραφταλίζουν στα έρημα πάρκα
καπνίζοντας δάκρια παιδιών που βιαστήκανε οι ψυχές τους
Φυλλορροώντας τους σταυρούς που γράφουν τα ονόματα των φίλων μας
τους γλυκοφιλούμε σαν τους πιο μεγάλους έρωτες
που δεν προλάβαμε να αγαπήσουμε
σαν τα πιο μεγάλα παιδικά όνειρά μας που ζητούν εκδίκηση
για την χαμένη μας ευτυχία.

ΤΡΕΧΑ ΦΙΛΕ, ΠΕΤΑ

Ει τι διάβολο τρέχει εδώ πέρα
ένα δάκρυ από τα μάτια σου κυλά
μια πτήση θανάτου πάλι αρχινά
εδώ ένα σφάλμα κοστίζει ακριβά
εδώ είναι η ώρα να του δίνεις
το θειάφι αγκαλιάζει κορμιά
παρανάλωμα αν δεν θέλεις να γίνεις
τρέχα φίλε πέτα γιατί η αγάπη ζητάει πολλά.

Τρέχα φίλε πέτα γιατί η αγάπη ζητάει πολλά
χίλιες φορές σε σκοτώνει και σε γεννάει ξανά
Τρέχα φίλε πέτα γιατί η αγάπη ζητάει πολλά
αν δεν μπορείς να αγαπήσεις ότι σε πλήγωσε σκληρά

Ει τι διάβολο τρέχει εδώ πέρα
ένα δάκρυ από τα μάτια σου κυλά
μια πτήση θανάτου πάλι αρχινά
φουλάρει ερωτόσκονη πυρίτιδας φιλιά.
Εδώ είναι η ώρα να του δίνεις
όταν τσιγάρο ανάβει η μοναξιά
κι εσύ στην καρδιά σου το σβήνεις
τρέχα φίλε πέτα γιατί η αγάπη ζητάει πολλά.

Τελειώνουν τα καύσιμα κομμένα τα φτερά
τρίζουν τζάμια, σίδερα, παίρνουν φωτιά
ο πύργος ελέγχου τρελάθηκε δεν απαντά
κολασμένοι έρωτες παγώνουν κορμιά
πάψε να κλαις και να φοβάσαι
μάθε πολεμιστής ονείρου να ΄σαι.

ΑΣΤΕΓΑ ΠΟΥΛΙΑ

Να ΄μουν λέει αστέρι μέσα στ΄ ουρανού τ΄ αστέρια
να ταξίδευα με μηχανή του χρόνου σε πειρατών λημέρια
τους χειμώνες να ζέσταινα μια φάτνη στης Βηθλεέμ τα μέρη
τα καλοκαίρια να ρωτάω τη σελήνη αν μ΄ αγαπάει ποιος ξέρει
κι όταν πέφτω τα παιδιά να εύχονται η αγάπη να φέρει.

Να ΄μουν λέει αέρας γλυκός της άνοιξης αέρας
να ντυνόμουν το ηλιοβασίλεμα της κάθε μέρας
με χίλια αρώματα χάδια ανάσες και φιλιά
να ΄μπαινα στο στήθος σου σαν του τσιγάρου τη φωτιά
που άναψαν παιδιά να ζεστάνουν τ΄ άστεγα πουλιά.

Να ΄μουν λέει ωκεανός διάφανος κρυστάλλινος φωτεινός
από καράβια φωτισμένα που τ΄ αγκαλιάζει ο βυθός
ο Οδυσσέας τη μάγισσα Κίρκη εφιάλτες να κερνά
για να ξεχάσουν το δρόμο για της πατρίδας τη καρδιά
κι εγώ να ζω στα παραμύθια να μ΄ αγαπάνε τα παιδιά.

Να ΄μουν λέει δένδρο ένα μεγάλο δένδρο
κι οι ρίζες μου να έφταναν στης γης το κέντρο, το κέντρο
ν΄ απλώνω μέσα στο δάσος, στο δάσος τα κλαδιά μου
να φωλιάζουν του κόσμου οι ζωές, οι ζωές στα σωθικά μου
στα σωθικά μου σαν να ΄τανε παιδιά μου.

ΚΟΙΤΑΩ

Πίσω από γρίλιες ερωτευμένα παιδιά σε αμμουδιές
κοιτάω σου λέω κοιτάω
διάφανες μορφές χίλιες πριν γίνουν θαμπές σκιές.

Κοιτάω σου λέω κοιτάω
Μια ζωή άφθονη από φως απολαύσεις αισθητικές
Κοιτάω σου λέω κοιτάω
μα εγώ στο σκοτάδι ζητώ χαρές ηλεκτρικές.

Τυφλό κορίτσι η αγάπη
κι εγώ το οδηγάω
γεμίζει το ποτήρι μου
όταν από έρωτα διψάω
μου δίνει αγκαλιά να κλάψω σα μεθάω
στο κρεβάτι με πάει τους εραστές της να κοιτάω.

Κοιτάω σου λέω κοιτάω
με ρωτά η σιωπή κι εγώ απαντάω
Κοιτάω σου λέω κοιτάω
Δως μου κάτι να πιαστώ κι ας πονά
εγώ θα τ΄ αγαπάω.

Κοιτάω σου λέω κοιτάω
αγγέλους σε σπλάχνα μπουκαλιών να φτερουγίζουν
Κοιτάω σου λέω κοιτάω
σε ξύλινα όνειρα που εφιάλτες τα ροκανίζουν

Κοιτάω σου λέω κοιτάω
ανεμοστρόβιλους χρωμάτων που ανθίζουν
Κοιτάω σου λέω κοιτάω
Φυλακισμένος σε θερμοκήπια καρδιές που σαπίζουν.

ΞΥΠΝΑ - ΓΥΡΝΑ

Πρώτα βήματα, σαράντα κύματα
Ισορροπείς δίχως χέρια, ποδήλατο στ΄ αστέρια.
Παιδικά χρόνια αλάνες, της χούντας οι κάνες
Της δημοκρατίας οι στάνες, μ΄ όνειρα
Πουτάνες.
Μ΄ ένα πατίνι, αναλαμβάνεις ευθύνη
Εφηβεία ΤΝΤ κηροζίνη σχολεία ναφθαλίνη
Ψυχαναλυτές κτήνη , της παιδεραστίας ειρήνη
Πολέμα σε ποτίζουν
Μπατσοτηλεστριχνίνη.

Και τώρα η βόλεψη έρχεται σιγά – σιγά
Σαν έρπις σου τρώει τα σωθικά
Ξέχασες, σ΄ έχουν ξεχάσει κι είναι αργά
Ξυπνάς στον εφιάλτη σου μπροστά
Γύρνα στα όνειρα τα παιδικά
Ξύπνα ποτέ δεν είναι αργά.

Σαν πλαστική μπάλα, κλωτσιά στ΄ αρχίδια ντάλα.
Σαν κερκίδας κρεμάλα, φορμόλης μυαλά σε γυάλα.
Τζόγου κομματόσκυλα, στη ψηφοθηρία πουλημένα
Σκλαβοπάζαρα ελπίδας στην αλλαξοκωλιά
Προσκυνημένα.
Πρώτο τσιγάρο μαύρο, αδρεναλίνη διώχνεις χάρο.
Στην άμμο θα σε πάρω, παραλίας κόντρα φρικάρω.
Ζωή σε γουστάρω γι αυτό κάθε νύχτα σαλπάρω.
Μετανάστης αγάπης σαλτάρω, γυμνός σε ξυράφι
Φρενάρω.

ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ

Μου λες πως είναι άσχημος ο κόσμος
Έτσι που μας τη φτιάξαν τη ζωή
Φαντάσου λοιπόν να μυρίζουν ο βασιλικός κι ο δυόσμος
Το χώμα στις αυλές μετά από βροχή.

Φαντάσου στις πόλεις γυμνά ερωτευμένα παιδιά
Να διαδηλώνουν κάνοντας έρωτα στους δρόμους
Να ζωγραφίζουν τους γκρίζους τοίχους με φιλιά
Αψηφώντας δικαστές, χρηματιστές και αστυνόμους.

Γιατί είναι όμορφος ο έρωτας μωρό μου
Γιατί μπορείς και γελάς ακόμα μικρό μου
Γιατί είναι όμορφος ο έρωτας μωρό μου
Σα τη πιο όμορφη μέρα που ανθίζει μωρό μου.

Μου λες δεν είναι εποχή για ονειροπόλους
Τώρα μοιάζει η πόλη με χρυσό κλουβί
Φαντάσου σε αυλές παιδιά να παίζουν βόλους
Να γινόταν ζεστή φωλιά για άστεγους η φυλακή.

Φαντάσου γυμνούς αγγέλους με απλωμένα φτερά
Να διαδηλώνουν κάνοντας έρωτα στους δρόμους
Να ζωγραφίζουν τα γκρίζα σύννεφα με χρώματα ιριδικά
Αψηφώντας δικαστές, χρηματιστές και αστυνόμους.

Φαντάσου χίλια ψεύτικα όνειρα
δεν γεννάνε μια Αλήθεια μωρό μου.

ΦΩΝΑΖΩ ΕΣΕΝΑ

Όταν οι Κέρβεροι τις Σκύλες Χάριβδες βιάζουν
γεννάνε παιδικούς εφιάλτες στο πάπλωμά μου
ιδρωμένο με ξυπνούν και αιχμάλωτο με αναγκάζουν
ικετεύοντας να φωνάζω εσένα, εσένα ναι κοντά μου.

Όταν ηλεκτροφόρα αισθήματα ψέματα μου αραδιάζουν
δολοφόνοι παλιάτσοι κομματιάζουν τα σωθικά μου
ιδρωμένο με ξυπνούν και αιχμάλωτο με αναγκάζουν
ικετεύοντας να φωνάζω εσένα, εσένα ναι κοντά μου.

Κι όταν σε δω να έρχεσαι ολάνθιστη κόρη της Αυγής
μαργαριταρένιο φεγγάρι της γλυκιάς Ανατολή
σαν σκύλα ζητιάνα σε κλωτσώ και σ΄ απαρνιέμαι
μ΄ απειλές σε βρίζω, σαν στρίγγλα ζωή σε καταριέμαι.
Μα κι όταν σε δω να φεύγεις όλα μέσα μου αλλάζουν
δροσοσταλιές δάκρια με συντροφεύουν ερωτά μου
και ιδρωμένο με ξυπνούν και αιχμάλωτο με αναγκάζουν
ικετεύοντας να φωνάζω εσένα ναι, εσένα ναι κοντά μου.

Όταν ορκισμένες αγάπες μπρος στο θάνατο δειλιάζουν
καλικάντζαροι αλχημιστές πριονίζουν τη χαρά μου
ιδρωμένο με ξυπνούν και αιχμάλωτο με αναγκάζουν
ικετεύοντας να φωνάζω εσένα, εσένα ναι κοντά μου.

ΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ

Κάποια ζούσε μέσα σ΄ ένα κινέζικο βάζο
κι ήταν διάσημη γι αυτό στοίχημα βάζω
βασίλισσα της όπερας και του χορού
μεταξένια ομορφιά φωνή αηδονιού
κι όλοι την υμνούσαν κυρία της ευτυχίας
πριν κατέβει το κατώφλι της απελπισίας

κι ένας άλλος μέσα σε κοχύλι του ωκεανού
έγραφε ποιήματα για νεράιδες του φεγγαριού
της αστροφαντασίας τα πέλαγα αρμένιζε
και το χρυσάφι και η δόξα μόνο τον ερέθιζε
κι όλοι τον υμνούσαν σαν κύριο της ευτυχίας
πριν κατέβει το κατώφλι της απελπισίας.

Μια άλλη που είχε οίκο ανοχής
απ΄ τα εννιά της στα βάθη της ανατολής
κι ότι έπιανε γινόταν ασήμι και χρυσό
ήτανε διάσημη για τον αιώνιο οργασμό.
κι όλοι την υμνούσαν κυρία της ευτυχίας
πριν κατέβει το κατώφλι της απελπισίας

Κι είναι τώρα όλοι τους φίλοι μου καρδιακοί
να τριγυρνάνε για πάντα εκεί χωρίς ψυχή
εκεί μύθος κι αλήθεια ερωτευθήκαν τη ζωή
κρεμάσανε τα όνειρά τους σε μια κλωστή
κι αν λέτε πως είναι γεννήματα άρρωστης φαντασίας
να ΄χετε το νου σας πριν κατέβετε
το κατώφλι της απελπισίας.

ΤΙ ΣΕ ΒΑΣΑΝΙΖΕΙ

Ει φίλε του λέω τι έχεις στο κεφάλι σου τι σε βασανίζει;
Ει φίλε του λέω τι έχεις στο κεφάλι σου τι σε βασανίζει;

Εκεί κάτω στα αγριολούλουδα
Στο ηλιοτρόπιο λιβάδι με τα χόρτα
Το κορίτσι μου πίνει κι ονειρεύεται
Στου μανιταριού την ουράνια πόρτα.
Κάτω από τις ζαχαρωτές, μαργαρίτες
Κεντάει σοκολατένια φιλιά
Τρυγάει πανσέληνες πεταλούδες
Να μεθά των εραστών της τα κορμιά.

Ει φίλε του λέω τι έχεις στο κεφάλι σου τι σε βασανίζει;
Ει φίλε του λέω τι έχεις στο κεφάλι σου τι σε βασανίζει;

Στη σιγαλιά της συντροφικιάς νύχτας
Ανάβουν ζηλόφθονες πυγολαμπίδες
Το αγριόμελο κορμί της χαϊδεύουν λάγνα
Οι φεγγαρόαστρες ελπίδες
Με μαγικά φυλαχτά τη στολίζουν
Αρώματα ανεξίτηλης λησμονιάς
Τα δώρα μου σαν σκουπίδια πετάνε
Τα χειλόγλυπτα της άγριας κερασιάς.

Ει φίλε του λέω τι έχεις στο κεφάλι σου τι σε βασανίζει;
Ει φίλε του λέω τι έχεις στο κεφάλι σου τι σε βασανίζει;

Έχω αγοράσει αυτό το όπλο λέει κλαίγοντας και φοβάμαι
Έχω αγοράσει αυτό το όπλο λέει κλαίγοντας και φοβάμαι
Φοβάμαι πως θέλω να σκοτώσω το κορίτσι μου φοβάμαι
Φοβάμαι πως θέλω να σκοτώσω το κορίτσι μου φοβάμαι
Και μετά να σκοτωθώ.

ΒΟΜΒΑ

Όλα είναι γαλήνια
Ο ήλιος ξυπνάει, το ξυπνητήρι χτυπάει
Η ζωή μας αρχίζει να κυλάει
Έξω στο δρόμο προστατευμένοι απ’ το νόμο
Με την τσάντα στο χέρι από το πρωί ως το μεσημέρι
Πάνω στα πεζοδρόμια κοιμούνται κάποιοι
Που φροντίζει η πρόνοια να μην είμαστε εμείς
και κάποιοι άλλοι
Που σηκώνουν κεφάλι για να κοιτάξουν τον ήλιο
Που είναι εκεί που πρέπει, την ώρα που πρέπει
Να μας φωτίζει όπως πρέπει
Μέχρι να σκάσει η βόμβα


Όλα είναι ήρεμα
Το ρεύμα κυλάει μέσα στα καλώδια της ζωής μας
Τα εφόδια φτάνουν για άλλη μια ζωή
Για να γραφτεί κι άλλη μια μέρα στα αρχεία
Να περάσει απ’ τις κεραίες του δικτύου
Για να φτάσει ασφαλής στην άλλη μεριά
Που είναι ήπια - γαλήνια κι ακούει ότι πρέπει
Παίζει όταν πρέπει, έχει το χρώμα που πρέπει.
Μέχρι να σκάσει η βόμβα.

ΡΩΤΑΣ

Ρωτάς τι κάνει τον ταχυδαχτυλουργό
Να αποφεύγει μια αθώα παιδική ματιά
Το γέρο αναβάτη σε στοίχημα ιπποδρομιακό
Να αποφεύγει πτώση στης ζωής το μακελειό

Ρωτάς τι κάνει έναν πρωτοπυγμάχο
Να αποφεύγει μια αστραπιαία γροθιά
Τον στυλοβάτη βιοπαλαιστή μισθωτό
Να αποφεύγει στον καιάδα τη μεγάλη βουτιά.

Πέτα απ΄ τη ζωή σου ότι κόλαση την έχει κάνει
Γιατί η ζωή είναι μικρή, μεγάλε, θα μείνεις χαρμάνι
Γιατί ο γέρο διάβολος, να ξέρεις καλά, να ξέρεις καλά
Όσους ρωτάνε πολλά, όσους ρωτάνε πολλά
Τους κρατά για πάντα στο λιμάνι.

Ρωτάς τι κάνει ένα ζαρκάδι στιβαρό
Να αποφεύγει του πάνθηρα τα δόντια στο λαιμό
Έναν μισθοφόρο, μια ρουφιάνα, ένα αφεντικό
Να αποφεύγουν σφαίρα, κρεμάλα, εγκεφαλικό.

Ρωτάς τι κάνει έναν αστροναύτη χιμπατζή
Να αποφεύγει έρωτα στα άστρα να  oρκιστεί
Ένα junky να φτιάχνει collage σε τσίρκου ταβάνι
Να αποφεύγει στιλέτα στο τροχοδρεπάνι.

ΣΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

Δευτέρα στις καρδιές μας λιώνουν παγωμένοι δυναμίτες
Τρίτη ανάβουμε φυτίλια μαδώντας βλέφαρα από τερμίτες
Τετάρτη θυσίες προσφέρουμε σε αρχάγγελους αγύρτες
Πέμπτη τις ψυχές μας πουλάμε ερμαφρόδιτοι προφήτες
Παρασκευή τραγοπόδαροι άγιοι επικαλούνται θεία δίκη
Διψασμένοι ουρλιάζουν στις οδικές αρτηρίες μας οι λύκοι
Σαββάτο festival καρναβαλιού κι o κόσμος μας ανήκει
μονομάχοι θεατές αιμοδιψείς απαιτώντας νίκη.
 
Μα της Κυριακής τα βασιλέματα
σαν χάρτινα καράβια μου βουλιάζουν
σαν μια αγάπη αταξίδευτη λιμνάζουν
ψιθυρίζοντας "θα σ΄ αγαπάω για πάντα"
αγναντεύοντας το κόσμο
απ΄ των ονείρων τη βεράντα.

ΠΑΡΑΓΩΓΗ

Παπαμάρκου Αδριανός - Στίχους στο "ΒΟΜΒΑ" - Κιθάρα
Μπουραζάνης Κώστας - Μπάσο
Σκαράκης Μαυρίκιος - Τύμπανα
Τσίγκος Γιώργος - Στίχοι - Φωνητικά

b_211_or_026_edited.jpg

ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΥΠΟΥ

Με μάτια κλειστά

matiaklista.blogspot.com/2008/10/bomba.html

Κλείνω τα μάτια, σκύβω μπροστά στο στήθος και γράφω ό,τι μου πει η καρδιά μου

Είναι ο άνθρωπος που είπε τη θρυλική πλέον φράση "έγινε το ροκ στοίβες αποτσίγαρα" είναι ο Γιώργος Τσίγκος, ναι το ξέρω το όνομα και η φάτσα του δεν μας κάνει εντύπωση. Όμως ο Τσίγκος μέσα από τους στίχους του περνάει τα μηνύματα που θέλει, αγνά μυνήματα εννοώ, ελευθερία, ελευθερία της σκέψης, είναι και πεσιμιστής δεν διαφωνώ, αλλά έχει κάτι! Αξίζει να τον ακουστεί από περισσότερα αυτιά, έτσι βρε παιδί μου για δοκιμή, το αξίζει!

Μετά από οχτώ(!) ολόκληρα χρόνια επιστρέφει με τον δίσκο Β.Ο.Μ.Β.Α.! Με κοιλίτσα, μεγαλύτερος σε ηλικία, πιο ώριμος! Κυριολεκτώ! Ο καινούργιος του δίσκος μου αρέσει πιο πολύ απ'όλους! Πρώτη φορά το παθαίνω αυτό με κάποιον καλλιτέχνη. Είναι πιο δυναμικός! Πιο επιθετικός! Οι κιθάρες και το μπάσο έχουν τον κύριο λόγο κι η φωνή του είναι απλά, λιτά και απέριττα ΓΑΜΑΤΗ! Τα τραγούδια ακούγονται σερί το ένα μετά το άλλο, και δεν μπορείς να πατήσεις repeat αν ήδη έχει ξεκινήσει το επόμενο! Θες κι άλλο κι άλλο! Μπράβο Τσίγκο!

Την πρώτη φορά που τον άκουσα ήμουν 15 χρονών, τώρα 27 κι ο Τσίγκος παραμένει, επιμένει και έχω την εντύπωση ότι θα μείνει!

Δεν έχω πάρει ποσοστά από κανέναν για την διαφήμιση, απλά είμαι ενθουσιασμένος, ήταν κάτι που δεν περίμενα, ΜΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ ΕΚΠΛΗΞΗ!


Rockap.gr

Αντώνης Δριβελόπουλος - www.rockap.gr/?p=1186

Ο πολύαναμενόμενος δίσκος του Γιώργου Τσίγκου και των Μαύρων Κύκλων, επιτέλους κυκλοφόρησε. 6η δισκογραφική δουλειά μετά από 8 χρόνια από την προηγούμενη «Tango Βατράχων» για την μπάντα, από διαφορετική εταιρία, την ανεξάρτητη ‘X-ART.ici’ με τίτλο «Β.Ο.Μ.Β.Α.», ήρθε για να μας ανατινάξει τα εγκεφαλικά μας κύτταρα, να μας ταρακουνήσει, να μας ξυπνήσει. Ένας εκρηκτικός δίσκος από όλες τις μεριές του, μουσικά και στιχουργικά.
12 νέα τραγούδια, με πλουραλισμό ήχων που καλύπτουν ένα ευρύτερο φάσμα της rock. Στα κομμάτια του δίσκου συναντάμε στοιχεία metal, punk μέχρι και ηλεκτρονικά, κρατώντας πάντα την rock βάση τους με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που κάνουν τους Μαύρους Κύκλους να τους ξεχωρίζουμε. Ήχος δυναμικός, με δυνατά τύμπανα, και καταπληκτικά κιθαριστικά σολαρίσμτα. Προσωπικά είναι ότι πιο δυνατό έχει βγάλει η μπάντα μέχρι στιγμής. Τις πειραματικές τους διαθέσεις και το φλερτ με πιο φρέσκους ήχους το είχα παρατηρήσει από τον προηγούμενό τους δίσκο. Στη Β.Ο.Μ.Β.Α. τα ηλεκτρονικά beat και οι λούπες, έρχονται να κωλύσουν σε αρκετά κομμάτια, χωρίς όμως να κουράζουν και να υπερβάλουν.
Στιχουργικά, τα πολλά σχόλια πιστεύω περισσεύουν. Η στιχουργική δεινότητα του Γιώργου Τσίγκου είναι γνωστή, και τον κατατάσσει ως έναν εκ των κορυφαίων στιχουργών της ιστορίας της ελληνικής rock σκηνής. Για τον συγκεκριμένο δίσκο θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω 2 λέξεις, ‘Έρωτας και Επανάσταση’. Κοινωνικοπολιτικός στίχος, μας μιλάει για την κατάντια της καθημερινότητάς μας, που έχουμε γίνει έρμαια του χρήματος και της εκμετάλλευσης των επιτήδειων αφεντικών.  Για την πλύση εγκεφάλου που έχουμε υποστεί από τα Μ.Μ.Ε. σε βαθμό που ζούμε στα πρότυπα αυτών. Ο Γιώργος Τσίγκος γίνετε σκληρός, ισοπεδωτικός, ωμός σε κάποια σημεία αλλά όταν μας μιλάει για τον έρωτα δημιουργεί μία αίσθηση ρομαντισμού υπερασπίζοντας αυτό το υπαρκτό αλλά πολύ καλά κρυμμένο μυστικό που υπάρχει μέσα μας και στη σημερινή εποχή δύσκολο να εξωτερικευτεί.
Η ελπίδα για αλλαγή είναι κάτι που δεν σβήνει,  υποβόσκει ώσπου κάποια στιγμή……θα σκάσει η ΒΟΜΒΑ.

Southernrock.gr

http://southernrock.gr/cms/index.php?option=com_content&task=view&id=368&Itemid=85

Μετά απο 8 χρόνια ένας νεος δίσκος απο τον Γ.Τσίγκο και το group του ¨Μαύρους Κύκλους" .Μια νέα "επαναστατική΄δισκογραφική δουλειά απο ένα καλλιτέχνη που ξέρει καλά τον χώρο της Ελληνικής σκηνής. Μας ετοίμασε μια " Β.Ο.Μ.Β.Α."  ο Γιώργος μαζί με τα άλλα παιδιά.Είναι μια ποικιλόμορφη δουλειά που μπορώ να πω οτι την ακουω συνέχεια και καθε φορά ακούω και κάτι περισσότερο.Μου θυμίζει σε κάποια κομμάτια το  τον "καβαλάρη του ουρανού " απο την τελευταίο δίσκο του το "Ταγκό των βατράχων",και το τραγούδι "Τηλεθνοπορνοστάρ (Κι έγινε η ζωή)" κάτι απο "τετραγωνισμένα φύλλα'.
Μιλάμε ίσως απο τα καλύτερα κομάτια στην Ελληνική ροκ σκηνή.Ισως και σε αυτό το δίσκο να πλησιάζει να γίνει κάτι τέτοιο.Η μουσική του cd έχει νεο χρώμα και χροιά μοντέρνου εναλακτικού ήχου περιπλεγμένα με δυνατά riff αλλα με αρκετα ηλεκτρονικά καλούδια, κυρίως στα δύο πρώτα τραγούδια με καποιες εισαγωγές που ίσως λιγο "υπερβάλουν".
Το δυνατότερο σημείο του δίσκου το "Φωνάζω εσένα" και το "Τηλεθνοπορνοστάρ (Κι έγινε η ζωή)"όπου ο Γιώργος κάνει ρεσιτάλ ερμηνείας με καυστικό και καταγγελτικό στίχο.Η δημιουργική του στιχουργική διαθεση προκαλεί και προσκαλεί τον καθε ελληνα ροκά να σκέφτεται και να βλέπει πέρα απο το περιορισμένο τοπίο που μας προβάλουν.Να πούμε οτι και το εξωφυλλο του δίσκου δεν περνά απαρατήρητο με ιδιαίτερο συμβολισμό ¨και χωρίς ιδιαίτερες υπερβολές.Μην ξεχάσουμε και την παραγωγή του cd που είναι σε υψηλά επίπεδα .
Εαν κάποιος ακούει ροκ πρέπει να πάρει τον δίσκο.  


Rocking.gr

http://www.rocking.gr/modules/forum/showthread.php?t=9303

Μετά από 8 χρόνια απουσίας από τα δισκογραφικά δρώμενα, ο Γιώργος Τσίγκος επιστρέφει με το νέο άλμπουμ του με τίτλο Β.Ο.Μ.Β.Α. Ένα συγκρότημα που έζησε την χρυσή εποχή του ελληνόφωνου ροκ, τώρα προσπαθεί να δηλωσει ξανα παρόν, σε μία εποχή που σίγουρα είναι πιο φτωχή για τον συγκεκριμένο χώρο. Προσωπικά θεωρώ ότι μόνο και μόνο η προσπάθεια του συγκεκριμένου καλλιτέχνη να δημοσιεύσει άλλη μια φορά τα ονειρά του, είναι άξια συγχαρητηριών. Μακριά από τα πάλαι ποτε αιμοδιψη βαμπιρ του χώρου (βλεπε EMI - περάσανε ήδη πάνω από 10 χρόνια), η ανεξάρτητη X-ART.ici records (η οποία έχει δώσει δείγματα γραφής πέρισυ με το EP των Deus Ex Machina) ανέλαβε να κυκλοφορήσει την ΒΟΜΒΑ, το 6ο άλμπουμ των Μαύρων Κύκλων. Μια ΒΟΜΒΑ με 12 κομμάτια ελληνόφωνου ροκ, που μας υπενθυμίζει ότι ποτε δεν είναι αργά για να γυρίσουμε στα παιδικά μας όνειρα.
Η σύνθεση του γκρουπ είναι ίδια με αυτή του προηγούμενου άλμπουμ τους "Tango Βατράχων", δηλαδή πρόκειται στην ουσία για τον Γιώργο Τσίγκο μαζί με μέλη του γκρουπ "Εκτός Μάχης".
Οι στίχοι του Γιώργου Τσίγκου δίνουν και πάλι το γνώριμο στίγμα τους, καθώς ακροβατούν μεταξύ καυστικών κοινωνικό-πολιτικών θεμάτων και την ποιητική του πλευρά. Χαρακτηριστικότατος είναι ο συνδυασμός αυτών των δύο διαστάσεων της στιχουργικής του Τσίγκου στο κομμάτι "Ερωτευμένα Παιδιά":
[...]Φαντάσου γυμνούς αγγέλους με απλωμένα φτερά
να διαδηλώνουν κάνοντας έρωτα στους δρόμους
να ζωγραφίζουν τα γκρίζα σύννεφα με χρώματα ιριδικά
Αψηφώντας δικαστές, χρηματιστές και αστυνόμους[...]


Στη μουσική διάσταση του δίσκου τώρα, σε γενικές γραμμές την ΒΟΜΒΑ θα την περιέγραφα σαν μία πιο κατασταλλαγμένη εκδοχή του προηγούμενου άλμπουμ τους "Tango Βατράχων". Ο δίσκος έχει μια ποικιλία στο στυλ του, καθώς υπάρχουν ταξιδιάρικοι ροκ ρυθμοί όπως στα κομμάτια "Στων Ονείρων Την Βεράντα", "Ερωτευμένα Παιδιά" και "Κοιτάω", αλλά και πιο άγριες καταστάσεις όπως το "Ρωτάς" και "Ξύπνα - Γύρνα" όπου οι ταχύτητες ανεβαίνουν και αγγίζουν τα όρια του metal/hardcore (heavy riffs και κοπάνημα, διπλοπέταλα κλπ). Eπίσης υπάρχουν και πιο ήρεμες στιγμές όπως η μπαλάντα "Φωνάζω Εσένα". Συχνά είναι και τα πλήκτρα και η διακριτική χρήση μερικών ηλεκτρονικών samples που δένουν όμορφα. Γενικά το νέο άλμπουμ κυμαίνεται σε αρκετά ικανοποιητικό επίπεδο, αν και μπορεί να μην φτάνει βέβαια την συνθετική πολυμορφία του "Πάνινες Κούκλες" ή την αμεσότητα του "Η Πόλη των Αθανάτων" αλλά μην ξεχνάμε άλλωστε ότι η αυθεντική σύνθεση των Μαύρων Κύκλων δεν υπάρχει πλέον.

Θέλω να κάνω μία ειδική αναφορά στο τελευταίο κομμάτι του δίσκου με τίτλο "Τηλεθνοπορνοστάρ". Πολλοί από σας θα θυμούνται το κομμάτι "Τετραγωνισμένα Φύλλα" που είχε κάνει μεγάλη αίσθηση όταν είχε κυκλοφορήσει, σε σημείο να θεωρείται ως μία από τις σημαντικότερες στιγμές του ελληνόφωνου ροκ. Εδώ λοιπόν θα βρείτε κατά κάποιον τρόπο την συνέχειά του, καθώς έχουμε να κάνουμε με ένα 10λεπτο μανιφέστο, με τον Γιώργο Τσίγκο να δίνει μαθήματα στιχουργικής, και την μουσική να λειτουργεί συνοδευτικά στην αρχή και προς το τέλος να παίρνει αυτή τα ηνία. Το κομμάτι ξεκινά διαπραγματεύοντας τα σκουπίδια της τηλεόρασης, ενώ προοδευτικά αγγίζει πιο γενικούς προβληματισμους. Λίγα αποσπάσματα:

[...]Έγινε η ζωή το έφηβο σταριλίκι μιας πορνοταινίας επιβίωσης
Με πρωταγωνιστές ανήλικα προσοδοφόρα πλαδαρά
Παιδιά μιας τηλεκανίβαλης κοινωνίας
Προσκυνημένα σε ποπ σκυλοείδωλα
Που πασχίζουν να μοιάσουν στα προτυπά τους[...]

[...] τα αυγά των φιδιών της φασίζουσας έρπουσας κοινωνίας,
το προαιώνιο πολίτευμα εκλογοπλήσης εγκεφάλου
τις σχολές της βιομηχανοποιημένης παραπαιδείας
τα κρατικά εργοστάσια παραγωγής κοπροτρομολαγνείας
τις ιερές αγελάδες μεταλλαγμένου μητρικού γάλακτος [...]

[...] Σύριγγες στραφταλίζουν στα έρημα πάρκα
καπνίζοντας δάκρια παιδιών που βιαστήκανε οι ψυχές τους
Φυλλοροώντας τους σταυρούς που γράφουν τα ονόματα των φίλων μας
τους γλυκοφιλούμε σαν τους πιο μεγάλους έρωτες που δεν προλάβαμε να αγαπήσουμε
σαν τα πιο μεγάλα παιδικά μας όνειρα που ζητούν εκδίκηση για την χαμένη μας ευτυχία...

και άλλα ωραία που για να τα γράψω θα πρέπει να φάω πολύ ώρα καθώς οι στίχοι του κομματιού πιάνουν μία ολόκληρη σελίδα (με μικρή γραμματοσειρά) στο booklet του cd! Σε κάποια φάση ακούγεται ο στίχος "..ιδανικά με ημερομηνία λήξης" που παραπέμπει σε ένα άλλο τεράστιο γκρουπ του παραλθόντος και προσωπικά το χάρηκα πολύ!!!

Σημείωση: Επειδή πρόκειται για ανεξάρτητη παραγωγή, το συγκρότημα έβαλε λεφτά από την τσεπή του. Αν πάει καλά το cd, θα έχουμε την ευκαιρία να τους δούμε live ξανά. Έχω ήδη 4 χρόνια να τους δω από την τελευταία τους εμφάνιση και μου λείπουν αρκετά! Αν συμβαίνει το ίδιο και με εσάς, νομίζω ότι αξίζει να στηρίξετε την συγκεκριμένη προσπάθεια, καθώς μπορείτε να παραγγείλετε το cd στέλνοντας ένα e mail στο tsigos@artemis-studios.net (μαζί με έξοδα αποστολής, συνολικά θα σας κοστίσει 15 ευρώ) ή περνώντας μια βόλτα από κάποιο δισκάδικο.

Active Radio

Ο πολύαναμενόμενος δίσκος του Γιώργου Τσίγκου και των Μαύρων Κύκλων, επιτέλους κυκλοφόρησε. 6η δισκογραφική δουλειά μετά από 8 χρόνια από την προηγούμενη «Tango Βατράχων» για την μπάντα, από διαφορετική εταιρία, την ανεξάρτητη ‘X-ART.ici’ με τίτλο «Β.Ο.Μ.Β.Α.», ήρθε για να μας ανατινάξει τα εγκεφαλικά μας κύτταρα, να μας ταρακουνήσει, να μας ξυπνήσει. Ένας εκρηκτικός δίσκος από όλες τις μεριές του, μουσικά και στιχουργικά.
12 νέα τραγούδια, με πλουραλισμό ήχων που καλύπτουν ένα ευρύτερο φάσμα της rock. Στα κομμάτια του δίσκου συναντάμε στοιχεία metal, punk μέχρι και ηλεκτρονικά, κρατώντας πάντα την rock βάση τους με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που κάνουν τους Μαύρους Κύκλους να τους ξεχωρίζουμε. Ήχος δυναμικός, με δυνατά τύμπανα, και καταπληκτικά κιθαριστικά σολαρίσμτα. Προσωπικά είναι ότι πιο δυνατό έχει βγάλει η μπάντα μέχρι στιγμής. Τις πειραματικές τους διαθέσεις και το φλερτ με πιο φρέσκους ήχους το είχα παρατηρήσει από τον προηγούμενό τους δίσκο. Στη Β.Ο.Μ.Β.Α. τα ηλεκτρονικά beat και οι λούπες, έρχονται να κωλύσουν σε αρκετά κομμάτια, χωρίς όμως να κουράζουν και να υπερβάλουν.
Στιχουργικά, τα πολλά σχόλια πιστεύω περισσεύουν. Η στιχουργική δεινότητα του Γιώργου Τσίγκου είναι γνωστή, και τον κατατάσσει ως έναν εκ των κορυφαίων στιχουργών της ιστορίας της ελληνικής rock σκηνής. Για τον συγκεκριμένο δίσκο θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω 2 λέξεις, ‘Έρωτας και Επανάσταση’. Κοινωνικοπολιτικός στίχος, μας μιλάει για την κατάντια της καθημερινότητάς μας, που έχουμε γίνει έρμαια του χρήματος και της εκμετάλλευσης των επιτήδειων αφεντικών. Για την πλύση εγκεφάλου που έχουμε υποστεί από τα Μ.Μ.Ε. σε βαθμό που ζούμε στα πρότυπα αυτών. Ο Γιώργος Τσίγκος γίνετε σκληρός, ισοπεδωτικός, ωμός σε κάποια σημεία αλλά όταν μας μιλάει για τον έρωτα δημιουργεί μία αίσθηση ρομαντισμού υπερασπίζοντας αυτό το υπαρκτό αλλά πολύ καλά κρυμμένο μυστικό που υπάρχει μέσα μας και στη σημερινή εποχή δύσκολο να εξωτερικευτεί.
Η ελπίδα για αλλαγή είναι κάτι που δεν σβήνει, υποβόσκει ώσπου κάποια στιγμή……θα σκάσει η ΒΟΜΒΑ.

bottom of page